Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΗΡΩΕΣ


ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ: Ξεχάστηκε πριν η γενεά αυτή παρέρθει.

Ο λόγος, για τον ηρωικό συμπατριώτη μας υποσμηναγό της Πολεμικής Αεροπορίας Μιχάλη Παπαμιχαήλ, που όταν η ρότα των ένδοξων πτερών της πολεμικής μας αεροπορίας τον έφερναν κοντά στην ιδιαίτερη Πατρίδα του Ερμιόνη, πετούσε χαμηλά, μας πέταγε το γάντι και μας γέμιζε Εθνική υπερηφάνεια.

Ο ηρωικός συμπατριώτης μας, έπεσε στα νερά του Ευβοϊκού, εκτελώντας το καθήκον του σε διατεταγμένη υπηρεσία, από μηχανική βλάβη του μαχητικού αεροπλάνου του.Η θυσία στο πεδίο της μάχης, δεν έχει περισσότερο αξία, από την θυσία σε ειρηνικές περιόδους, που η ισχύς και η ετοιμότητα των όπλων, εξασφαλίζει την ειρήνη, επιβάλλοντας τον σεβασμό και προκαλώντας τον φόβο, των εχθρών της Πατρίδος μας.

Ηρωικέ Μιχάλη, εμείς οι απλοί πολίτες της Ερμιόνης, όχι μόνο δεν σε ξεχάσαμε, αλλά αισθανόμαστε την παρουσία σου στον ουρανό της ιδιαιτέρας μας Πατρίδας, να πετάς με τα πτερά της Αγιότητας, γιατί αξιώθηκες να θυσιαστής για την υπεράσπιση των ιερών κα οσίων της φυλής μας!!!

Σε βεβαιούμαι δε, ότι θα υπενθυμίζουμε στους τοπικούς Άρχοντας, το όνομα σου να συμπεριληφθεί στη στήλη των πεσόντων, στο τύμβο των ηρώων της Πατρίδας μας, και στους θρησκευτικούς μας ταγούς, το όνομα σου να μνημονεύεται μετά των άλλων, πεσόντων υπέρ πατρίδος στις εθνικές εορτές!!!

Και μια παραίνεση στο δημοτικό συμβούλιο  του Δήμου Ερμιόνης (Σήμερα κοινότητα) όταν βγουν σε πλειστηριασμό τα οικόπεδα στην Αγία Ερμιόνη, ένα από αυτά να προσφερθεί στα παιδιά του, για να νιώσουν την ευγνωμοσύνη της Πατρίδας και την αγάπη και την στοργή των συμπατριωτών γονέων που τα παιδιά τους, δεν στερήθηκαν τα αγαθά της ελευθερίας που η θυσία σου μας εξασφάλισε.

Ηρωικέ Μιχάλη, η γη της ιδιαιτέρας μας Πατρίδας είναι μια φορά δική μας κα δύο φορές δική σου, γιατί σε σένα έτυχε η τιμή να θυσιαστής για την ελευθερία της!!!

Αιωνία σου η μνήμη.

Υ.Γ. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα <Ερμιονίς> τον Φεβρουάριο του 2000 μχ Σήμερα είναι  Μάιος 2013μχ, και ο λόγος του Περικλή παραμένει ανεκπλήρωτος στην Ερμιόνη, έστω και εάν θεωρείται ένας των σημαντικότερων όλων των εποχών. Όμως τα ερωτήματα είναι αμείλικτα πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος καλλιεργημένος, που απαγγέλει Ελύτη, διανθίζει το διάλογο με ρήσεις του Αριστοτέλη και επικαλείται  περικοπές του λόγου από τον επιτάφιο του Περικλή να μη Θεωρεί εγωιστικό το να κρεμεται η αναγνωριση του ηρωισμού πολλών από <Αυτόν>. Και μη εν ενι ανδρι πολλων αρετας κινδυνευεσθαι.............                                                                                                 

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ


Σχετική αναφορά του κ, Ιωάννου Σπετσιώτη

Ο Ελευθέριος Μερτύρης, γενάρχης της οικογένειας Μερτύρη, του οποίου ο πατέρας Σταμάτιος Μερτύρης, καταγόταν από το Δυρράχιο της Αλβανίας, παντρεύτηκε τη Ζωή, ψυχοκόρη του εφοπλιστή Λεούση από την Ύδρα και ιδιοκτήτη του κτήματος Λεούση στην Ερμιόνη και του πλοίου Υδράκι, το οποίο ήταν δρομολογημένο στον Αργοσαρωνικό και είχε ναυπηγηθεί  το 1899 στο λιμένα της Τεργέστης. Εφοδιασμένο με ατμομηχανή που χρησιμοποιούσε για την λειτουργία της, λέβητα (Καζάνι) για την παραγωγή ατμού και ως καύσιμη υλη το κάρβουνο, το οποίο ήταν  ακριβό και για το λόγο αυτό χρησιμοποιούσαν κουκουνάρια, τα οποία μάζευε και αποθήκευε ο παππούς ο Λευτέρης στην αποθήκη, κάτω στο Λιμάνι της Ερμιόνης, εκεί που τώρα είναι  τα σπίτια των Μερτυραίων.          
                              
Εκτιμώντας την εντιμότητα και εργατικότητα του κύρ Λευτέρη ο Λεούσης, τον υποστήριξε, και  προϊόντος του χρόνου αγόρασε κτήματα, έκτισε τυροκομείο, ελαιοτριβείο, παντοπωλείο, καλλιεργούσε αμπέλια και ελαιόδεντρα, διατηρούσε και κτηνοτροφική μονάδα με περισσότερα από χίλια αιγοπρόβατα.
Επειδή στην Ερμιόνη δεν ασχολούντο με την κτηνοτροφία, είχε φέρει κτηνοτρόφους από την Τσακωνιά, οι οποίοι και τον συμβούλευσαν  να κτίσει τον Άγιο Γεώργιο, ο οποίος θεωρείτο προστάτης των αιγοπροβάτων.

Ο κύρ Λευτέρης είχε και μια συνήθεια, όταν τελείωναν οι σοδειές, έπαιρνε το ταγάρι στον ώμο, έμπαινε στο καράβι και πήγαινε στον Πειραιά για να ψωνίσει στο κατάστημα του κουμπάρου του Μοίρα, δώρα για τα παιδιά και τις νύφες, που ο κάθε ένας του παράγγελνε. Σε ένα από τα ταξίδια, όταν πλέον είχε κτίσει τον Άγιο Γιώργη, μετά το έτος 1878, όταν κατέβηκε από το πλοίο στο Πειραιά, ένας μικροπωλητής τον πλησίασε και δείχνοντας του μια εικόνα, του είπε:

-Πατριώτη αυτή η εικόνα είναι για σένα.-Δεν θέλω ρε παιδί μου, του απήντησε ο κύρ Λευτέρης, και προχώρησε να φύγει, όμως ο μικροπωλητής τον ακολούθησε και ικετευτικά του ζητούσε να την αγοράσει. Ο κύρ Λευτέρης φύση καλοπροαίρετος άνθρωπος αγόρασε την εικόνα, την έβαλε στο ταγάρι και πήγε στο κατάστημα των αδελφών Μοίρα, έκανε τις παραγγελιές και την άλλη μέρα γύρισε στο χωριό.  Σαν πήγε στο σπίτι του, που σήμερα επισκευάζεται από τον υιό του Ελευθερίου Δ. Νάκου και τρισέγγονο του, έβγαλε από τον ώμο του το ταγάρι και το παρέδωσε στη γυναικά του, η οποία όπως το πήρε από περιέργεια το άδειασε, να δει τι περιείχε, όμως μόλις είδε την εικόνα, έβαλε τις φωνές στο κύρ Λευτέρη λέγοντας:
-Τι είναι πάλι αυτό που μου κουβάλησες;
-Μην ανησυχείς την καθησύχασε, θα την κρεμάσω στον Άγιο Γιωργή.-Αρκετά έχεις κουβαλήσει του απήντησε και παίρνει την εικόνα και την καταχωνιάζει στο μπαούλο!!!      
Το περιστατικό ξεχάστηκε  και στο σπίτι επανήλθαν οι καθημερινές συνήθειες, η γιαγιά, ξύπναγε πριν  καλά-καλά να φέξει, άναβε φωτιά για να ετοιμάσει τον καφέ του παππού και να βάλει ψωμί, ελιές, τυρί, στο ταγάρι, για να είχε να φάει αφού θα γύριζε αργά το βράδυ από τι δουλειά. Δεν θα πέρασε μια εβδομάδα και ένα πρωί ξύπνησε ο παππούς και είδε τον ήλιο να έχει μπει μες στην αυλή και τη γιαγιά να κοιμάται.
-Ζωή, της λέει ξυπνά, ο Ήλιος έχει ανέβει ένα κοντάρι και εμείς ακόμα κοιμόμαστε.                        
-Έλα καλέ, απάντησε η γιαγιά, ακόμα είναι μεσάνυκτα ονειρεύεσαι, πέσε και κοιμήσου.                         
Ο παππούς κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τη γιαγιά και ζύγωσε να το διαπιστώσει, και τότε είδε τα μάτια της γιαγιάς να είναι κλειστά από πύον. Έβαλε τις φωνές, τρέξανε οι κόρες τους, έβρασαν χαμομήλι και καθάρισαν τα μάτια  της γιαγιάς, η οποία μόλις συνήρθε με ιδιαίτερη συγκίνηση είπε:
-Λευτέρη φέρε μου την εικόνα.
-
Ποιά εικόνα τι ρώτησε;
-
Να, αυτή που έφερες από τον Πειραιά και την έβαλα στο μπαούλο.                                                                         
Ο κύρ Λευτέρης  έβγαλε την εικόνα από το μπαούλο και της την πήγε.                                                                            
-Λευτέρη ποίος Άγιος είναι; Ρώτησε η κυρά Ζωή.
Εκείνος έσκυψε φόρεσε τα γυαλιά που κρέμονταν με ένα μαύρο κορδόνι γύρο από το λαιμό του και διάβασε, Άγιος Επιφάνειος.
Η κυρά Ζωή ανακάθισε στην άκρη του κρεβατιού, έκανε το Σταυρό της φίλησε την εικόνα και ψιθύρισε μια ευχή <Άγιε Επιφάνειε, ας γίνω καλά και θα σε γιορτάζω κάθε χρόνο στη γιορτή σου. Η γιαγιά  έγινε καλά και έκτοτε εόρταζαν τον Άγιο Επιφάνειο στις 8η Μαΐου. Αφότου ο παππούς και η γιαγιά  συγχωρέθηκαν,  δεν συνεχίστηκε η καθιερωμένη πανήγυρης και πιθανόν όταν ανέλαβε την επιτήρηση του Ι. ναού ο Γεώργιος Ιωσήφ Μερτύρης να την παρέδωσε  στον πεθερό του, αείμνηστο ιερέα Μιχάλη Νάκο, να την τοποθετήσει  στον ιερό ναό των Ταξιαρχών να λειτουργείται.

Υ.Γ.  Δέσποτα, όταν οι νοικοκυραίοι, έκτιζαν εκκλησίες, ποτέ δεν υποψιαζόντουσαν ότι από οίκους λατρείας, εσείς και οι υποτακτικοί σας, θα τους χρησιμοποιούσατε ως οίκους εμπορίου!!!  Για αυτό πριν να αναλάβετε την διακονία των πιστών, καλόν είναι να μαθαίνεται την ιστορία τους και την προσφορά τους, στην  Εκκλησία του Χριστού και στην εκκλησία του Δήμου, για να προστατεύετε την έξωθι υμών καλή μαρτυρία, γιατί η Πατρίδα, η Θρησκεία, και οι Παραδώσεις, δεν προσφέρονται για … Αργύρια!!!

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

T0 ΦΡΑΓΧΘΙ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΟΣ


Είπε, ο Στυλιανός Μαυρομιχάλης πρώην Πρόεδρος Αρείου Πάγου και Πρωθυπουργός: <Στη ζωή σου να είσαι τίμιος και με τον άνθρωπο που δεν μπορεί να καταλάβει και ούτε να υπερασπιστή τον εαυτό του!!!>
Δεν γνωρίζω εάν οι άνθρωποι, ίχνη των οποίων ανευρέθηκαν στο σπήλαιο του Φράγχθι της Ερμιονίδος, είχαν προφητικές ικανότητες, να προβλέψουν 30,000 χλ. χρόνια αργότερα, ότι ο τρόπος  ζωή τους θα αποτελούσε το μήλον της έριδος ανάμεσα σε παραταξιακούς οπαδούς και στους ομοϊδεάτες τους τοπικούς άρχοντες, που θα επιστράτευαν ακόμα και τον αρχαίο ιστορικό Θουκυδίδη και την αναφορά του στον επιτάφιο του Περικλεούς, για να αποδείξουν ότι ακόμα και τα ευκόλως εννοούμενα ως καθήκον, εμφανίζονται δυσνόητα ακατόρθωτα ηρωικά, ώστε να προκαλούν τον φθόνο των υστερούντων αντιπάλων!!!

Κύριοι, λησμονείται σκοπίμως την συνέχεια του λόγου, που διακηρύσσει: <<Εμοί δε αρκούν αν εδόκει είναι ανδρών αγαθών έργω γενομένων, έργω και δηλούσθαι τας τιμάς οία και νύν περί τον τάφον τόνδε δημοσία παρασκευασθέντα οράτε>> και εν προκειμένω τους Ερμιονίτες νεκρούς, τους υπέρ Πατρίδος πεσόντας που τα ονόματα τους δεν αναφέρονται ουτε στο τύμβο των Ηρώων, παρά τας επιμόνους οχλήσεις μας.

Αισθανόμαστε όχι μόνο οδύνη, αλλά και ταπείνωση, όταν άνθρωποι με ιστορική παρουσία σε αυτόν τον Κόσμο 236 ετών από μια άλλη ήπειρο, ήρθαν στη χώρα μας όχι για να αμφισβητήσουν την εδαφική κυριαρχία μας, αλλά για να αναδείξουν ευρήματα ανθρώπινης παρουσίας, που ανάγονται στη περίοδο του Homo Sapiens 30,000 χλ, χρόνια πριν!!!

Διερωτηθήκαμε άραγε ποτέ, εάν κάποιος των προγόνων μας παρουσιάζονταν (Μετενσάρκωση) και έθετε το ερώτημα, γιατί αδέλφια ενώ εμείς χρησιμοποιούσαμε εργαλεία από οψιδιανό που με σχεδίες μεταφέραμε από τη Μήλο, εσείς 30.000 χλ χρόνια μετά και με τα μέσα που διαθέτει ο σημερινός άνθρωπος, χρειάσθηκε να μας ανακαλύψουν οι  επισκέπτες και όχι εσείς οι άνθρωποι του σπιτιού μας!!!

-Τι λες πατέρα -θα μπορούσαν να αντιτάξουν οι άρχοντες μας, με την πειθώ που τους διακρίνει-  εμείς φροντίζουμε να σας διαφυλάξει η μάνα γή, αυτή είναι και η υπόδειξη της αρχαιολογίας και του υπουργείου Πολιτισμού, γιατί αδυνατούμε να σας προστατεύσουμε και συντηρήσουμε και είμαστε αναγκασμένοι να σας φυλάσσουμε σε ξένα μουσεία.
-Και τότε ποίος ο λόγος της ύπαρξης του Υπουργείου Πολιτισμού;
-Η χρηματοδότηση των σωματίων διαιώνισης του είδους της μπεκάτσας!!!
-Και πως γνωρίζουν πόσες μπεκάτσες υπάρχουν, αφού φτερουγίζουν εδώ και εκεί;
-Γιατί, ξέρουν πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχουμε; Το προσδόκιμο ζωής των συνταξιούχων πέρασε και του Μαθουσάλα, και σε πληροφορώ με κάθε εχεμύθεια, επειδή μας έλειψαν οι ήρωες, το υπουργείο Αμύνης παρήγγειλε υποβρύχια που γέρνουν!!!
-Αυτά που μου λες δεν γινόντουσαν ούτε στην εποχή μου!!
-Πατέρα, εσείς είσαστε τυχεροί, γεννηθήκατε πριν τον Αδάμ, τότε που ο θεός δεν γκρέμιζε Παρθενώνες, ούτε ο Αβά Φ
urmon γκρέμιζε ιστορικά μνημεία, ούτε ανθέλληνες ιερείς, εξαφάνιζαν το πέρασμα από την Ερμιόνη, του ελευθερωτή της  Ελλάδος  Θ. Κολοκοτρώνη, ενώ εμείς σκύβουμε το Κεφάλι και περιμένουμε τους εξωγήινους να διαμαρτυρηθούν, ή τη μετενσάρκωση του Ιουλιανού του Παραβάτη.


-Συγγνώμη παιδί μου, επειδή ανέφερες τη μετενσάρκωση, εσύ σε τι πιστεύεις;
-Στην Ανάσταση!!!

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΛΥΜΠΑΔΗΣ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ


Συναντηθήκαμε για τελευταία φορά με το Μιχάλη τη Μεγάλη Δεύτερα 29/5/13 στο καφενείο της Σοφίας στην Ερμιόνη, είχε μάθει για την σύντομη επίσκεψη μου στο χωριό και με περίμενε να μου προσφέρει σπιτικές φαγώσιμες ελιές, λέγοντας, αυτές για  το σπίτι. Με κέρασε καφέ, συζητήσαμε για τα κοινά, για τα οποία ήταν πάντα ενήμερος και αποχωριστήκαμε δίνοντας ραντεβού για το καλοκαίρι, που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, αφού άλλαι αι βουλαί ανθρώπων και άλλα ο Θεός κελεύει.

Ο Μιχάλης ήταν η προσωπικότητα που άξιζε να επισκεφτείς την Ερμιόνη μόνο και μόνο για να τον συνάντησης και να συνομιλήσεις μαζί του, ήταν ήρεμος, ευγενικός, με όλα τα χαρίσματα ενός πολιτισμένου ανθρώπου!!! Με το Μιχάλη δεν με συνέδεε  φιλία, ούτε είχαμε την ίδια ιδεολογική ταυτότητα, αλλά ο θαυμασμός μου, για τον άνθρωπο που αφιέρωσε πολύτιμο χρόνο ανιδιοτελώς, για το συμφέρον της Πατρίδας και των συμπολιτών μας. Συνεργαστήκαμε το 1981 τότε που Πρόεδρος της κοινότητας Ερμιόνης ήταν ο αείμνηστος Απόστολος Σπετσιώτης και σύμβουλοι συμπολιτεύσεως, οι αείμνηστοι Γ. Αρανίτης, Σ. Χατζισωκράτης,  Μ. Κολυμπάδης, την εποχή των ισχνών αγελάδων, που ξεχώριζε ο άνθρωπος για της αξίες του και την προσφορά του. 

Συμμετέχουμε στον πόνο της οικογένειας του και των φίλων του, προσευχόμενοι ο θεός να τον κατατάξει κατά τις πράξεις του. 

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Ανοικτή επιστολή στον κ. Ανάργυρο Λεμπέση.


 

Αγαπητέ κ, Λεμπέση, αποφεύγω να σε προσφωνήσω όπως εσύ θα προτιμούσες, αλλά σκέφτηκα ότι πιθανόν θα σε προκαλούσα να με προσφωνήσεις, Πρόεδρο!!!! Και αυτό δεν θα μου άρεσε καθόλου, γιατί εγώ τίμησα δια της προσφοράς μου την νεολαία την Ερμιόνης, ενώ εσύ τιμήθηκες από την λαϊκή ετυμηγορία των δημοτών κατ΄ επανάληψιν, κληθείς να επωμισθείς την ευθύνη της διαχειρίσεως  των κοινών.

 Και επειδή σέβομαι τους δημοκρατικούς θεσμούς, ποτέ δεν ήρθα σε αντιπαράθεση μαζί σου, κατά την μακρόχρονη θητεία σου ως Δήμαρχος της ιδιαιτέρας μου πατρίδος Ερμιόνης, παρά μόνο άσκησα καλοπροαίρετη και ανιδιοτελή κριτική επί θεμάτων διαχείρισης και ανάθεσης  έργων, ως είχα το δικαίωμα ως δημότης και επιπροσθέτως, ποτέ δεν αρνήθηκα το κάλεσμα σου να συνδράμω στις προσπάθειες σου που αφορούσαν το γενικό συμφέρον των κατοίκων της Ερμιονης.

Αγαπητέ κ, Λεμπέση, ποτέ δεν σκέφτηκα να παραβώ αυτήν την αρχή, εάν η αναφορά σου στο θέμα του περιβάλλοντος χώρου του Αγίου Γερασίμου, δεν με προκαλούσε επί προσωπικού, γιατί εκείνος που πέταξε τις πόρτες στο πρόσωπο του ασεβούς υβριστού και υποδυόμενου τον ιερέα κ, Δημήτρη, δεν είναι άλλος από εμένα, ελευθερώνοντας το χώρο και αποδίδοντας το στους Ερμιονίτες που τους ανήκει και έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να απολαμβάνουν την εκείθεν θεά της Ερμιόνης. Επίσης μου προκάλεσε απορία, η απόρριψης  του έγγραφου της Δασικής υπηρεσίας Αργολίδος με τη φράση, < Ο Λεμπέσης δεν λογάριασε ποτέ αυτό το… Χαρτί> που αναιρεί  τον όρκο σου, να σέβεσαι το σύνταγμα και τους νόμους, να υπερασπίζεσαι την περιουσία του δήμου και να θέτεις υπό την εποπτεία του δήμου, την συντήρηση των ιστορικών, θρησκευτικών και πολιτιστικών  κειμηλίων.

Αγαπητέ κ, Λεμπέση θα σε παρακαλούσα χάριν των υπηρεσιών που προσέφερες επί σειρά ετών στο Δήμο μας και προς όφελος της υστεροφημίας σου, τρία θέματα που αφορούν, το προαύλιο του Αγίου Γερασίμου, τον Άγιο Νικόδημο, και την καταστροφή της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, μη τα θίγεις, διότι εμείς σε έχουμε απαλλάξει αυτής της ευθύνης, θεωρώντας ότι ατυχήσαμε στην επιλογή του Αγίου Πνεύματος, να αναθέσει την πνευματική μας καθοδήγηση και την ποιμαντική μας διακονία, σε ανθρώπους, που εκμεταλλεύτηκαν τις αγαθές προθέσεις σου.   

Υ.Γ Τα σχετικά έγγραφα από δασική υπηρεσία, (Άραγε τι χρειαζόταν;) υποθηκοφυλακείο, πολεοδομία στη διάθεση σου.